Terugblik op Thailand

Ondertussen is het alweer 2018 en alweer 8 maanden geleden dat ik in Thailand geweest ben en ik ben in Januari of februari begonnen met het schrijven van dit blog. 

De afgelopen maanden zijn voor mij erg stormachtig geweest. Het heeft mij veel tijd gekost om wat ik allemaal heb meegemaakt te verwerken. Ik ben verandert, ik heb veel gezien en geleerd. Maar als je mij vraagt wat dan vind ik dat lastig te beantwoorden. Hoe vat je 3 maanden vol ervaringen samen? 

Ik ben iemand die van avonturen houd en heb ontdekt dat als je iniatief neemt het leven vol avonturen zit. Maar ik heb ook gemerkt dat mijn lust naar avonturen grenzen kent en in augustus was die grens bereikt. Ik was zo blij weer terug in het vertrouwde Nederland te zijn. Gewoon weer Nederlands praten. Voorlopig voor mij geen verre reizen meer. Ik wilde rust. Die rust kreeg niet in iedergeval niet emotioneel. Zoals ik al zei mijn leven was de afgelopen maanden erg stormachtig. Maar ik merk wel dat als ik meer een plekje kan geven en in mijn hoofd er meer rust komt. Het verlangen naar avontuur groeit ook weer meer. Ik wordt weer meer mijzelf en daar ben ik blij mee. 

Ik ben super blij en dankbaar dat ik 3 maanden naar Thailand kon en mij daar mocht inzetten. Zo'n ervaring is echt supergaaf maar het was ook echt pittig. Zo pittig dat ik een week eerder weggegaan ben uit Pattaya om ook nog even vakantie te houden in Phuket. Dat verliep alleen niet zoals ik verwacht had. De oplettende lezer heeft in mijn blog kunnen lezen dat het tot woensdag heerlijk was. ( ik was er tot vrijdag) Op die bewuste woensdag heb ik iets heel heftigs meegemaakt waar ik een aparte blog over zal schrijven. Tegelijkertijd ook iets moois ik heb Godskracht heel duidelijk ervaren. Dat maakt het ook tot een van de mooiste momenten. Maar daar kom ik dus nog op terug. 

Wat zijn hoogtepunten van Thailand? 1 ervan is dat ik besloten heb mij te laten dopen. En op 5 november was die grote dag. Super mooi totdat je terug ben in Nederland. Er zijn veel mensen superblij. Maar er zijn ook mensen die het heel erg vinden vooral mijn familie vond dit heel moeilijk. 

Vooral de periode voor mijn doop was moeilijk en zat echt letterlijk alles mij tegen op elk gebied van mijn leven. De dag van mijn doop was geweldig. Ik heb gebeden of ik die dag kon genieten en ook anderen hebben daarom gebeden en God heeft dat echt verhoord. Ik vergat die dag tot ‘S avonds even al mijn pijn en zorgen en genoot van de mooie dienst en vierde dat daarna met vrienden. Mijn dooplied was Christ is enough for me. Het zo mooi om te zingen door elke storm zal ik zingen Jezus is hier. Dat ervaarde ik echt toen.  De storm in mijn leven werd daarna wel langzaam minder. 

Nu nadenk over wat nog meer hoogtepunten zijn bedenk ik dat elke hoogtepunt ook zijn keerzijde heeft. 

Met Pattaya heb ik een haat-liefde verhouding. Ik denk dat dat ook wel typerend is voor deze stad. Aan de ene kant denk ik ik wil er nooit meer na terug het is echt een verschrikkelijke stad! De gebrokenheid van deze wereld is daar zo zichtbaar! De stad zelf is ook echt lelijk behalve het strand is er weinig natuur en de gebouwen vind ik ook grauw en lelijk. Je voelt de duisternis daar. Die stad uit betekende weer gewoon kunnen ademen. 

Tegelijkertijd was het heel mooi om contact te kunnen leggen met de vrouwen daar. Alleen het feit dat je voor hun naar Thailand kwam waardeerde ze al. Sowieso in Thailand zijn was goed voor mij zelfvertrouwen. Ik kreeg daar zoveel complimentjes en kreeg vaak te horen dat ik mooi ben. Blank zijn is het schoonheidsideaal daar. Maar het was ook erg mooi dat je wat voor die vrouwen kon betekenen. Ik vond het moeilijk om ze daar achter te moeten laten. Ik ga weer door met mijn leven maar wat voor toekomst hebben zij? 

Met sommige bouw je band op en dan ga je weer weg.

Een vrouw stuurt mij via fb nog steeds berichten met hartjes en I love you. Misschien heb je weleens een reactie gezien van haar onder een bericht van mij. Ik heb haar 2 keer ontmoet. Ze kan eigenlijk geen Engels. Ze videobelde mij een keer via fb dat was geen succes want ik versta ook geen Thais. Ik zou haar graag willen helpen. Haar verhaal willen horen en haar bereiken met het evangelie. Maar de taal is een grote barrière echt contact vooral aan de andere kant van de wereld is niet echt mogelijk. Ik stuur haar af en toe wel bijbeltekst op youversion is er ook een Thaise vertaling en dat stuur ik dan maar ik heb geen idee wat dat met haar doet. 

het mooiste wat ik meemaakte was dat een 27jarige vrouw haar leven aan Jezus gaf. Ik heb over haar vertelt in eerdere blogs. Ik en 2 andere Amerikaanse vrijwilligers hebben daarna veel met haar opgetrokken. Het was een lief en zo dankbaar meisje. Ze nam ons mee uit eten en trakteerde ons best vaak op iets om haar dankbaarheid te tonen. Ik vond het erg moeilijk om afscheid van haar te nemen. Ze liet zo duidelijk merken dat ze het moeilijk vond dat ik wegging. 

Helaas heeft dit verhaal geen happy end al hoop ik dat dat als nog komt!

Van dat lief meisje is weinig over. Kort nadat ik weg was heeft ze Pattaya verlaten, heeft alle contact met Tamarcenter verbroken en is nooit meer terug gekomen. Toen ik terug in Nederland was heb ik nog wel contact gehad met haar ze vertelde dat ze in Cambodja was. Daarna heeft ze mij geblokkeerd. Via anderen hoorde ik dat ze naar Bangkok was gegaan. Maar ze wilde geen contact meer. 

Dit raakte mij echt diep en snapte ik er niks van. Ik heb hier echt om gehuild en raakt mij nog steeds. Ik heb een ander fb account aangemaakt nog geprobeerd contact te zoeken maar dat werd ook geblokkeerd. Via een ander profiel kon ik wel zien wat ze op fb zetten. Ze plaatste nogal weleens berichten openbaar en ik schrok echt van wat ze er opzetten en hoe ongelukkig en eenzaam ze moest zijn. Het was niet het meisje wat ik kende. Ik ben blijven bidden. 

Begin deze maand april ontdekte ik dat ze mij niet langer had geblokkeerd en ik stuurde een berichtje. Waarin ik liet weten dat ik om haar gaf en dat ik er voor haar wilde zijn. Haar reactie was wie ben jij? Niet de reactie waar je op hoopt ik stuurde als reactie een foto van ons samen. Een week later kreeg ik opeens reactie met een lied en of ik haar nog wilde zien. 

Het lied laat denk ik zien hoe zij zich voelt en dat raakte mij wel. ik vond het best wel heftig om te zien. Het laat zo goed de duisternis zien. De duisternis die ik ook in Pattaya zag.

Het refrein is “ I Am So alone in my mind” ik ben zo alleen in mijn hoofd. 

Hier een link naar de tekst van het lied:

https://genius.com/Halsey-alone-lyrics

En hier de link naar het lied. Ter waarschuwing ik denk dat je in dit lied nog meer de gebrokenheid van deze wereld ziet dan als je op de Wallen loopt. Niet iedereen kan er tegen omdat te zien... 

https://m.youtube.com/watch?v=ZEkImgh--PE&time_continue=2

Toen ik dit las en het lied bekeek voelde dat heel dubbel. Aan de ene kant blij er is weer contact. Ik kan haar misschien bereiken aan de andere kant wat is er gebeurt? Het gaat echt niet goed met haar! Hoe moet ik hierop reageren. De volgende dag kwam ik het lied hey little girl tegen van Kinga ban

https://m.youtube.com/watch?v=QM6fyjxPpA8

Dat verwoordde precies wat ik wilde zeggen. Ik kende het niet en vond het bijzonder dat ik het juist nu tegen kwam. Ik heb het gestuurd

Ze reageerde met: slave,  give me 5 

Geen idee wat ze daarmee bedoelt en daarna vroeg ze: how do you feel when you treat me? Ik gaf aan dat ik pijnlijk vond om haar ongelukkig te zien. 

Haar reactie was : really? 

Daarna blokkeerde ze mij nog een keer en een paar dagen later stuurde ze weer een foto. 

Willen jullie mee bidden dat ze de weg naar God terug mag vinden? En Gods onvoorwaardelijke liefde weer mag ervaren? Dat ze weer in contact komt met christenen? Ik zelf kan haar niet loslaten en ik denk dat dat is omdat God haar ook niet heeft losgelaten maar ik maak mij wel zorgen om haar. 

Daarmee sluit ik dit voor nu even af er komt dus sowieso nog 1 specifieke blog over een specifieke gebeurtenis waar ik het al over had. Er is nog veel wat ik zou kunnen vertellen over wat ik geleerd heb. Misschien doe ik dat ook nog wel maar dat zien jullie vanzelf.